“ครั้งนี้จะเลิกจริงๆ แล้วนะเว่ย!!” เคยเป็นกันไหม รู้ทั้งรู้ว่าความสัมพันธ์แบบนี้อยู่ไปก็เสียสุขภาพจิต แต่ว่าทำไมแค่เขามาง้อ หรือพูดดีด้วยหน่อย ก็ใจอ่อนยอมกลับไปทุกที วนลูปอยู่อย่างนี้ ไปไหนไม่ได้สักที!

เวลาเขามาง้อ ตั้งหลัก ตั้งคำถามกับตัวเองสักหน่อย ลองชั่งน้ำหนักดูว่าจริงๆแล้วเราอยากมีความสัมพันธ์แบบไหนกันแน่? โฟกัสความสบายใจของตัวเอง(ในระยะยาว)บ้าง อย่าปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายควบคุมอยู่ฝ่ายเดียว ทำอะไรไม่ค่อยเเคร์เรา พอเราจะเลิก ก็กลับมาง้อใหม่ วนลูปอีกล่ะ อย่างนี้เหนื่อยแทนอ่ะ

ใครประสบปัญหานี้อยู่ มาสำรวจตัวเองกันดีกว่า ว่าเอ๊ะมันเกิดอะไรขึ้นในใจกันแน่นะ ไปค่ะ! 

เรามองข้ามคุณค่าในตัวเองอยู่รึเปล่า?

เวลาที่เขาทำอะไรไม่ดี แม้รู้ด้วยเหตุผลแล้วว่า สิ่งที่เขาทำมันไม่ถูก จริงๆโกรธนะ แต่ก็น่าแปลกใจที่พอเขามาง้อ หรือทำอะไรดีๆให้เราแม้เพียงเล็กน้อย เรากลับมองข้ามความผิดของเขาไปได้ง่ายๆ ปัญหาที่ผ่านมาปล่อยเบลอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หายโกรธเฉยย

ในหนังเรื่อง The Perks of Being a Wallflower มีซีนที่นางเอกตั้งคำถามว่าทำไมตนมักจะเลือกคนที่ปฏิบัติเหมือนเธอไม่มีค่าอะไร และได้มี Quote อธิบายคำถามนี้ได้ดีทีเดียว ที่ว่า “We accept the love we think we deserve.” หมายถึง เรายอมรับความรักในแบบที่เราคิดว่าตัวเองคู่ควร

ที่เรายอมรับในความสัมพันธ์ที่เป็นพิษต่อจิตใจ ยอมที่จะวนเวียนไปๆ กลับๆอยู่แบบนี้ นั่นก็เพราะว่าเรามองตัวเองว่าคู่ควรกับสิ่งนั้นอยู่รึป่าว? ถ้าเรารู้สึกอย่างนี้อยู่ล่ะก็ ให้รู้ไว้เลยว่าเราอาจจะมองว่าตัวเองไม่ดีพออยู่ก็ได้นะ!

เป็นคนใจอ่อน

เวลาเขามาง้อ แล้วเราใจอ่อน บางทีเราอาจลืมมองความต้องการของตัวเองไป เพราะคิดว่าความต้องการหรือเหตุผลตัวเองไม่ได้สำคัญเท่ากับการที่เรายังมีเขาอยู่ ซึ่งก็อาจมองได้ว่า เราให้ความสำคัญกับตัวเองน้อยกว่าเขานั่นแหละ

ถ้าเราลองมองตัวเองซะใหม่ ว่าจริงๆแล้ว เรา กับ เขา ก็มีสิทธิเท่าเทียมกันนะ เรื่องไหนที่เรา sensitive แล้วไม่โอเคกับการกระทำ(ซ้ำๆ)ของเขา ก็คือไม่โอเค อย่าปล่อยผ่านยอมๆให้อภัยไป เพราะนอกจากจะทำให้ตัวเองเสียตัวตน ใจอ่อนไม่แสดงความรู้สึกความต้องการของตัวเองออกไปแล้ว ในระยะยาวรังแต่จะทำให้เกิดเป็นความเครียดสะสมในความสัมพันธ์เปล่าๆ ก็เพราะในใจเราจริงๆแล้วเราไม่โอเคไง!

มีความหวังอยู่ตลอด

แน่นอนความรู้สึกดีดีระหว่างเราที่เคยเกิดขึ้นมันสร้างความหวังอันหอมหวาน ชวนหลงใหลให้เสพติดโดยไม่รู้ตัว หวังว่าเขาจะรักเรา หวังว่าเขาจะเปลี่ยนแปลง หวังว่าเราจะเข้าใจกัน หวังว่าครั้งนี้อาจจะดีขึ้น ความหวังได้ทำให้เพดานการให้อภัยสูงขึ้นๆโดยไม่มีขีดจำกัด จนตัวเราจะแย่ซะเอง เพราะต้องเจ็บใจซ้ำแล้วซ้ำอีก เดินออกมาไม่ได้สักที

หลายคนชอบปฏิเสธว่าไม่ได้หวัง แต่ก็นั่นแหละ ย้อนแย้งอ่ะ ไม่หวังแล้วกลับไปทำไมนะ? ก็หวังไง! อย่าปฏิเสธ เพราะเป็นเรื่องปกติ และเราก็ควบคุมความหวังไม่ได้ด้วย เวลาเขามาง้อ คลื่นความหวังทำงานทันที ความรู้สึกดีดีจะกลับมาให้เราได้สัมผัส

แต่งานนี้ต้องใช้สติเข้าช่วยนะ ลองสำรวจความหวังตัวเองดู ว่าจริงๆแล้วเราหวังอะไรจากเขาหรือความสัมพันธ์นี้กันแน่? แล้วมันเป็นไปได้ไหม? (ความหวังนี้ต้องอยู่บนความเป็นจริงนะ) หลังจากทำความรู้จักความหวังของตัวเองแล้ว ก็อยู่ที่การตัดสินใจแล้วล่ะ ว่าจะยังไง เสพติดความหวังต่อไปไหม? แล้วแต่เลย

อยู่กับเขา ก็ดีกว่าต้องอยู่คนเดียว

โดยธรรมชาติมนุษย์เป็นสัตว์สังคม และใช่ คนเราก็ต้องการใครสักคนที่สำคัญในชีวิตแหละ เพราะมันเป็นหนึ่งในความต้องการพื้นฐานทางจิตใจของมนุษย์ ที่เรียกว่า Love & Belonging หมายความว่า เวลาอยู่กับเขา เราจะรู้สึกได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขา รู้สึกพิเศษ ได้รับความรัก และตัวเรามีความสำคัญกับใครสักคน เวลาโดนง้อก็เลยยอมกลับไปทุกที เพราะถ้าไม่ยอม ก็ต้องกลับมานั่งอยู่กับตัวเองคนเดียวเหงาๆ เงียบๆ รู้สึกไม่มีความสำคัญ ไม่มีใครคิดถึงเรา โหวงเหวงเหมือนมีอะไรขาดหายไป ก็เลยทำให้เราอาจจะเข้าใจผิดว่า เราขาดเขาไม่ได้ แต่จริงๆรู้ใช่มั้ย ว่ามันไม่ใช่เลย

เสียดายความสัมพันธ์

กว่าจะเจอกัน กว่าจะทำความรู้จัก กว่าจะได้รักกัน ผ่านการทะเลาะ ผ่านการปรับกันมาตั้งมากมาย บางครั้งมันก็ไม่ได้จะเลิกง่ายๆ เข้าใจนะว่าความรู้สึกเสียดายความสัมพันธ์มันย่อมมี ยิ่งถ้าสานสัมพันธ์กันมานานๆด้วยแล้วยิ่งยากเข้าไปใหญ่ เพราะจะมีคำว่าผูกพันเข้ามาปั่นป่วนจิตใจไปอีก

แต่คราวนี้ก็ต้องทำความเข้าใจว่า ความสัมพันธ์ที่เลิกรากันในที่สุด มันเป็นเรื่องปกติที่สุดเช่นกัน บางอย่างพยายามปรับตัวกันสุดๆแล้ว ก็ต้องยอมรับว่า มันดีได้แค่นี้จริงๆนะ (ฮืออออ) และการตัดสินใจเดินออกมา หรือลดความสัมพันธ์ลง มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องหายจากกันเสมอไปด้วย ไม่ต้องกลัวนะ ทุกอย่างอยู่ที่เราเลือกเลย

สุดท้ายนี้ ไม่ว่าจะตัดสินใจยังไง เราเป็นกำลังใจให้นะ 🙂